Maria Boelens, auteur van het boek ‘Klanten komen altijd van rechts’ schrijft, naast haar werk voor Triple Blended, regelmatig columns over klanttevredenheid, klantvriendelijkheid en ondernemerschap. Nu de wereld geteisterd wordt door het Coronavirus, ervaart Maria dat ondernemers meer dan ooit uitgedaagd worden in hun ondernemerschap. In de serie ‘Corona… en nu?‘ praat Maria met ondernemers over de manier waarop zij met de Corona-crisis omgaan. Hoe gaan zij de problemen te lijf? Wat betekent het voor hun onderneming, de medewerkers en de plannen die er waren voor de toekomst? We zien ondernemers die, hoe moeilijk soms ook, niet bij de pakken neer gaan zitten en een inspiratiebron kunnen zijn voor andere ondernemers.

 

Claudia Troilo

Claudia Troilo is mede-ondernemer van de prachtige Simon Lévelt winkel in Maastricht en is nauw betrokken bij Donna di oggi (een inspirerend vrouwennetwerk in Maastricht en mede-organisator van de jaarlijkse ‘Donna-dag’). Claudia raakte me de afgelopen weken op LinkedIn door haar warme actie #tasjemeteenglimlach. Meer dan voldoende reden om met deze onderneemster in gesprek te gaan over de vraag hoe zij omgaat met deze corona crisis.

 

EVEN SCHRIKKEN
Ook voor Claudia gold dat ze vanaf het moment dat Nederland moest binnenblijven te maken kreeg met fors omzetverlies. ‘We werden geconfronteerd met een terugloop in de omzet van maar liefst 60%. Daar schrik je van en ik raakte in eerste instantie ook best een beetje in paniek’ vertelt Claudia. ‘Je bevriest als het ware. Je ziet lege straten en nauwelijks auto’s in de stad. Ik kon zelfs parkeren voor de winkel. Ook je eigen sociale leven gaat op slot’.  Maar het duurde niet lang tot Claudia weer ontdooide en zelfs in de actiestand kwam. ‘Weet je’, zegt Claudia, ‘je moet je als onderneming natuurlijk wel laten zien. Dit was fysiek moeilijk dus ben ik nog meer gaan doen op LinkedIn, Facebook en Instagram. Ik ben veel contact gaan leggen. Niet als Simon Lévelt of namens Donna di oggi, maar gewoon als de mens Claudia. Ik wilde iets betekenen voor de meest kwetsbare groep: de alleenstaande oudere’.

ONDER DE VENSTERBANK DOOR KRUIPEN
Claudia bedacht het ‘Tasje met een glimlach’. Ze begon met drie tasjes in de eerste week; ieder tasje gevuld met wat lekkers. Ongezien hing Claudia het tasje aan de deur bij een eenzame oudere. ‘Ik heb niet aangebeld; het ging immers niet om mij, maar om een klein beetje extra aandacht voor de alleenstaande oudere. Wat had ik een plezier als ik weer eens onder een vensterbank moest doorkruipen omdat ik niet wilde dat men mij zou zien. Het kind in mij kwam weer naar boven’, lacht Claudia.

Hoe wist Claudia bij wie ze een tasje aan de deur moest hangen? ‘Ik heb rondgevraagd in mijn netwerk. Welke alleenstaande oudere kon wel wat extra aandacht kon gebruiken? Natuurlijk werd ik soms wel eens gezien en ging de deur open. Heel regelmatig liep ik dan met een brok in mijn keel weer naar de auto’.

KERSTDRUKTE
Claudia postte over haar actie onder de hashtag #tasjemeteenglimlach, waarna de actie een vlucht nam. Bedrijven gingen het tasje sponsoren en vroegen Claudia zelfs of zij nog meer van dit soort lokale initiatieven kende die zij ook zouden kunnen sponsoren.  ‘Inmiddels krijg ik steeds meer verzoeken om een tasje achter te laten aan de deur van een eenzame oudere. Soms onbekenden die graag een tasje willen laten bezorgen en hiervoor willen betalen. Ik kies er dan voor om dat tasje toch gratis te bezorgen en voor het betaalde tasje weer iemand anders blij te maken. Ook krijg ik verzoeken van bedrijven om tasjes te maken voor medewerksters. Het lijkt dan ineens kerstdrukte in onze winkel, hoe gaan we dit allemaal bolwerken en hoe houd ik het nog leuk voor mijn medewerksters?’ Deze actie maakte voor Claudia duidelijk dat zij door haar ‘geefgedrag’ van de afgelopen jaren toch een soort van gunfactor had; iets dat ze zich nog niet gerealiseerd had. ‘Volgens anderen geef ik soms te veel weg aan mijn klanten. Maar ik ben gewoon zo. Het maakt mij blij’.

Zelf probeert Claudia zoveel mogelijk lokaal te winkelen bij de (bevriende) ondernemers in Maastricht. Inmiddels zit ook haar eigen winkelomzet weer bijna op het oude niveau van voor de corona crisis. ‘Ik denk en hoop dat dit zo blijft. Ik heb geen steunmaatregelen aangevraagd, omdat ik denk dat er genoeg ondernemers zijn die het veel beter kunnen gebruiken dan wij. Ik hoor regelmatig ondernemers zeggen dat ze het maar aangevraagd omdat ze er recht op hebben. Ik vind dat deze steun daar niet voor bedoeld is. Dit geldt overigens ook voor ondernemers waarmee het al voor de corona crisis slecht ging. Het zou niet zo moeten zijn dat de steun een soort uitstel van executie is. Wat is dan het nut geweest?

OVERHEIDSSTEUN
Op mijn vraag hoe Claudia naar de toekomst kijkt, zegt ze met een grote glimlach; ‘Supergoed! Het is heel hard weken en het komt je niet aanwaaien, maar ik weiger te geloven dat ik omval.

Je moet creatief zijn, zelf naar buiten gaan en je laten zien. Je moet zorgen voor meer reuring. Nu heb ik wel het geluk dat ik dat nu juist het allerleukste vind natuurlijk. Mensen vinden het nog belangrijker te kijken naar wat er echt toe doet en daar horen koffie en thee gelukkig nog steeds bij’. Voor haar winkel maakt Claudia zich dus niet zoveel zorgen; dat ligt anders als ze naar de economie kijkt. ‘De overheidssteun zal linksom, rechtsom toch terugbetaald moeten worden, daar zijn we als land straks zo maar 5 of 6 jaar mee bezig. Hier heb ik echter geen invloed op, dus ik kijk naar wat ik wél kan doen. Voor mezelf maar ook naar zaken waar ik andere mensen kan helpen of waar ik als bedrijf iets terug kan doen voor de maatschappij. Kansen zie ik vooral in samenwerken met andere bedrijven en lokale ondernemers, maar ook met onze franchisegever. Samen moeten we hierdoor en samen moeten we het doen. Natuurlijk gaat er veel veranderen; nog meer online, meer terug naar de basis en andere manieren van werken. Maar hier kun je op anticiperen vind ik.’

ADVIES
Claudia’s advies aan andere ondernemers is praktisch ingestoken: ‘Blijf dicht bij jezelf, wees eerlijk, luister naar je eigen gevoel en neem daar ook echt de tijd voor. Daar kan geen accountant of balans tegen op. Trek niet om 5 over maar om 5 voor 12 aan de bel. Ondernemerschap begint en eindigt uiteindelijk bij jezelf.’